Бунцэвiч, Н. Змянiўся i зменiцца… : [«Залаты шлягер-2015 у Магiлёве»] / Надзея Бунцэвiч // Культура. — 2015. — 10 кастрычнiка. — С. 6.
«Залаты шлягер» i грошы толькi «на бульбу»
У Магілёве завяршыўся Міжнародны музычны фестываль «Залаты шлягер-2015», які працягваўся з 30 верасня па 4 кастрычніка. Сёлета гэты форум святкуе свой 20-гадовы юбілей. Якім жа сталася чарговае свята?
Нават простага вывучэння афішы дастаткова, каб пераканацца, што «Залаты шлягер-2015», нягледзячы на круглую дату, аказаўся не такім маштабным, як у многія ранейшыя гады свайго існавання. Але, што прыемна, вярнуўся да некаторых даўнейшых традыцый, апошнім часам крыху падзабытых, і замацаваў тыя новыя асаблівасці, што паступова выпрацоўваюцца. Так, сёлета ўсе фестывальныя мерапрыемствы былі сканцэнтраваны ў Палацы культуры вобласці і на пляцоўцы перад ім. 3 аднаго боку, гэта быццам бы звужванне гарадской геаграфіі свята, якое ў пэўны момант зрабіла сваёй галоўнай сцэнай Лядовы палац. 3 іншага ж — вяртанне на тую пляцоўку, з якой усё і пачыналася, з’яўляецца больш чым сімптаматычным. Бо разам з больш ёмістай, утульнай залай на фестываль вярнулася і колішняя атмасфера не прахалоднай палацавай прэзентацыі, а гэткага па-хатняму цёплага «рэтра-салона», дзе ўсе артысты — бы родныя і блізкія, што сабраліся разам.
Што ж да ўласна праграмы, дык там паболела оперных спевакоў — найперш, гэта міжнародны квартэт тэнараў, удзельнікі якога (а сярод іх ёсць і саліст Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы балета Беларусі Эдуард Мартынюк) выступалi i разам i, у іншых канцэртах, паасобку. Яшчэ больш важна, на маю думку, тое, што працягвае ўзмацняцца джазавы кірунак. Памятаю, калі ў пачатку існавання фестывалю на ім упершыню з’явіўся джазавы канцэрт, заўсёды аншлагавая зала Палаца культуры аказалася запоўненай хіба напалову: ну, не прывыкла тады магілёўская публіка (у адрозненне, на той час, ад сталічнай ці віцебскай) да такіх выкшталцонасцяў. А цяпер Магілёў славіцца ўласным калектывам: тыя ж «Jazz City Band» і «Premier Orchestra» паспелі стаць героямі некалькіх тэлепраграм і разнастайных праектаў. Да ўсяго, менавіта праз такія калектывы да форуму прыцягваецца ўвага не толькі старэйшых пакаленняў, але і моладзі.
— За джазавыя праграмы, дзе быў прадугледжаны ойшн — сумеснае музыцыраванне салістаў, і асабліва за выступленні «Premier Orchestra», — гаворыць мастацкі кіраўнік фестывалю, вядомы прадзюсар Андрэй Каліна, — я перажываў больш, чым за штосьці іншае. Можа, яшчэ і таму, што мы са знакамітым джазменам Андрэем Славінскім спрычыніліся да стварэння гэтага калектыву. I вельмі рады, што ўсё атрымалася, адэкватнай стала і рэакцыя публікі, хаця джаз бывае і не такім простым для ўспрымання. А наконт маштабнасці — усё залежыць яшчэ і ад грошай. Але можна і з бульбы прыгатаваць безліч апетытных страў, а можна і мармуровае мяса сапсаваць так, што стане неядомым. На гэты раз, лічыце, у нас былі грошы толькі на бульбу: каштарыс усяго фестывалю быў у разы меншы, чым аднаго галаканцэрта на «Спавянскім базары ў Віцебску». Але творчая група «выціснула» з гэтага максімум, амаль усе запрашэнні трымаліся на асабістых кантактах — і свята, нягледзячы ні на што, адбылося. Будуць большыя фінансавыя магчымасці — адпаведна, будзе іншым і размах.
Акрамя канцэртных праграм, сёлетні «… Шлягер» ахопліваў рэтра-паказ мод выстаўку рэтра-аўтамабіляў, кірмашы прадпрыемстваў і сельскагаспадарчых падворкаў вобласці. Усё пта цудоўна! Але зніклі творчыя спаборніцтвы: і ранейшы конкурс салістаў і больш позні конкурс ВІА імя Уладзіміра Мулявіна, якія складалі галоўны стрыжань форуму, трымалі яго інтрыгу дый таксама прыцягвалі моладзь. А галоўнае — рухалі нацыянальнае мастацтва наперад, адкрывалі новыя імёны. Так супала, што ў адзін з фестывальных дзён на тэлеэкране з’явілася магілёўская спявачка, колішняя пераможца «Залатога шлягеру» Ганна Мушак. Іэтым разам — як удзельніца расійскага тэлепраекту «Галоўная сцэна». Журы — у экстазе: маўляў, вось якую мы зорку адкрылі! А спявала яна добра вядомы нам «шлягерны» рэпертуар. Дык хто каго, прабачце, адкрыў?
— Я вельмі хачу вярнуць конкурс — працягвае Андрэй Каліна. — Пасля адкрыцця фестывалю ў мяне была асабістая размова са старшынёй Магілёўскага аблвыканкама Уладзімірам Даманеўскім. Думаю, мы знайшлі паразуменне: трэба вярнуць «Залатому шлягеру» былую славу, а для птага неабходна фінансавая падтрымка, канцэнтраванне дзяржаўных і спонсарскіх магчымасцей. Я вельмі ўдзячны абласным і гарадскім уладам, што не першы год яны давяраюць мне творчую частку фестывалю. Сёлета, да прыкладу, адной з «разыначак» фэсту стаўся прыезд Аляксандра Панаётава. Не ўсе, мабыць, памятаюць, што 14 гадоў таму ён стаў у Магілёве лаўрэатам. Мне давялося тады нават «скарэктаваць» конкурсныя ўмовы, каб ён змог прыняць удзел, бо дапускаліся спевакі з 18 гадоў а яму было толькі 16. Гэта i адказ на ваша пытанне, хто каго адкрыў і тое, дзеля чаго ўвогуле павінен існаваць увесь фестываль — дзеля пераемнасці пакаленняў. Каб мы не толькі аддавалі даніну памяці зоркам мінулых гадоў, але і запальвалі новыя.