Жыгараў, Р. Akute: «Паверце, мы не збіраемся спыняцца» : [гутарка з гітарыстам магілёўскага гурта Akute Раманам Жыгаравым] / Р. Жыгараў ; гутарыла Алена Рулевіч // Рюкзак. — 2014. — № 5. — С. 41-45.
Гурт Akute даўно радуе слухачоў арыгінальнай, змястоўнай, глыбокай музыкай. Магчыма, трэкі музыкантаў ёсць і ў тваім плэйлісце? Не дзіўна, бо гэтыя песні сапраўды прыемна слухаць. Не менш прыемна вітаць сёння ў гасцях аднаго з удзельнікаў праекта — гітарыста Рамана Жыгарава.
— Як з’явілася назва гурта і што яна азначае?
— Слова akute перакладаецца з нямецкай мовы як «востры», напрыклад востры боль ці вострае пытанне. Нам спадабаліся яго гучанне і сэнс, і мы вырашылі ўзяць такую назву.
— Як Вы самі можаце ахарактарызаваць сваю творчасць і музычную плынь, у якой працуеце?
— Мы называем сваю творчасць «дыскадэкадансам». Для нас гэта светлы сум. А па стылістыцы мы бліжэй да танцавальнага року ды індзі. У свой час мы ўсе гралі ў розных гуртах цяжэйшых напрамкаў, а ў Akute граем тое, што атрымліваецца, не зважаючы на лакальныя ці сусветныя трэнды.
— Ці згодныя Вы са сцвярджэннем, што творчасць патрабуе ад чалавека адвагі і па сваей прыродзе нагадвае бунт? Якія смелыя крокі даводзілася (ці даводзіцца) рабіць, каб гурт Akute развіваўся і заставаўся запатрабаваным?
— Творчасць — гэта вызваленне назапашанай энергіі, якую проста нельга ўтрымаць унутры. Смелым крокам для нас быў удзел у вялікай колькасці разнастайных конкурсаў сярод маладых гуртоў, каб толькі заявіць пра сябе, нягледзячы на тое, што маладымі музыкамі нас наўрад ці назавеш. У астатнім трэба проста сумленна займацца сваей справай, не зважаючы ні на што. Запатрабаванасць прыйдзе, калі творчасць гэтага вартая.
—Раман, аднойчы Вы, асноўны стваральнік тэкстаў песень Akute, вельмі вытанчана адзначылі: «Тэксты мае — у пэўным сэнсе «пераклады». Мне здаецца, што я перакладаю нейкі пустотны касмічны вецер на беларускую мову». Не плануеце ў будучыні перакладаць «космас» на іншыя мовы і чым увогуле выклікана рашэнне (адназначна, вельмі цудоўнае) спяваць выключна па-беларуску?
— Ведаеце, гэта не маё ўласнае рашэнне. Я нічога не выдумляю. Пераклад унутранага невядомага голасу атрымліваецца сам і толькі па-беларуску, то бок я не выбіраў, на якой мове спяваць. Гэта той самы космас зрабіў за мяне. А наконт іншых моў… я папросту не чую ўнутры сябе песень на гэтых мовах.
— Тэксты Вашых песень рамантычна-касмічныя (калі можна так сказаць), нерэальныя, незямныя. У літаратуры таксама аддаеце перавагу фантастыцы? Кнігі якіх аўтараў Вам падабаюцца?
— Адразу назаву Уладзіміра Караткевіча! Далей паслядоўнасць не істотная: Барыс Акунін, Рэй Брэдберы, Жан-Поль Сартр, Джон Толкіен, Гарсія Маркес.
— Ваша музыка ўжо гучала ў кінастужках («Вышэй за неба» Андрэя Курэйчыка; «Канікулы» Уладзіміра Казлова). Калі разглядаць сусветны кінематограф, ці можаце назваць фільмы, саундтрэкамі да якіх маглі б паслужыць кампазіцыі Akute? Які павінен быць змест і настрой гэтых фільмаў? Увогуле творчасць якіх рэжысёраў Вам падабаецца?
— Я люблю псіхалагічнае кіно кшталту «Доні Дарко». Думаю, мы б арганічна падышлі да гэтай стужкі. 3 рэжысёраў назаву Гільерма дэль Тора, Марціна Скарсэзэ і Пітэра Джэксана.
— Ці ёсць у Вас куміры ў музычнай ці любой іншай сферы дзейнасці?
— Куміраў назваць цяжка. Ёсць людзі, якіх я паважаю за прафесійнасць працы. Гледзячы на іх, пачынаеш штурхаць сябе самога да больш высокіх стандартаў.
—Якой Вы бачыце сучасную беларускую музычную прастору?
— Калі разглядаць беларускую музычную прастору як адбітак менавіта цяперашняга часу, то мне падаецца, што ўсё даволі добра — існуе шмат цікавых калектываў, прадстаўлены музычныя плыні на любы густ. Але я лічу, што не бывае поўнага штылю ці найвышэйшага ўздыму, — гэта няспыннае кола, якое проста рухаецца з пераменным поспехам.
— У Вас ужо ёсць значная калекцыя ўзнагарод і званняў. Наколькі гэта важна для Вас? Ці працягнулі б Вы развіваць свой праект, калі б не адчувалі адабрэння з боку публікі і крытыкаў?
— Мы не працуем на ўзнагароды, але заўсёды прыемна падтрымка з боку неабыякавых людзей. Зрэшты, мы не звяртаем сур’ёзнай увагі на адабрэнне ці абурэнне. Пакуль мы самі застаемся незадаволенымі сваей працай, нічые меркаванні нічога не могуць зрабіць.
— Ці любіце Вы падарожнічаць? Ці шмат у якіх мясцінах Беларусі бывалі?
— У мінулым годзе я інкогніта аб’ехаў усе абласныя гарады Беларусі. Патусаваўся, пагуляў, надыхаўся паветрам кожнай мясціны і магу сказаць, што наш народ, калі і падзелены, то вельмі ўмоўна. Насамрэч мы адзіны, добры і шчыры народ. Вельмі люблю Беларусь і беларусаў.
— Ці ёсць краіны, апроч Беларусі, у якіх Вы маглі б жыць і пачуваць сябе ўтульна?
— Ёсць гарады, у якіх вельмі добра сябе адчуваеш, — гарады-казкі кшталту Рыгі, Вільні ці Львова. Але нашае жаданне заўсёды вяртацца дадому, у родны Магілёў, мацней за любыя «заморскія» дзівосы. Нават практычнае пытанне зручнасці пражывання ў тым жа Мінску ці Кіеве не стае больш важным за вяртанне дамоў.
— Ці ёсць у Вас іншыя сур’ёзныя захапленні, акрамя музыкі?
— Музыка — гэта нашае жыццё. Хутчэй мы займаемся ўсім іншым па-за музыкай толькі як хобі, бо адчуваем сябе сапраўды жывымі, менавіта граючы, ствараючы, пішучы.
—У адным з інтэрв’ю на пытанне «Кім Вы хацелі стаць, калі вучыліся ў школе?» СтасМытнік адказаў: «Хацеў быць не кімсьці, а проста як мой тата. 3 рок-музыкай і гітарай пазнаёміў ён, таму яго аўтарытэт дакладна паўплываў на мой жыццёвы выбар. Памятаю, як у дзяцінстве я скакаў з венікам, імітуючы ігру на гітары». Раман, ці ёсць у Вас пэўны рэцэпт самарэалізацыі: як маладому чалавеку, яшчэ школьніку, вызначыцца з прафесіяй і заняць свае месца ў жыцці?
— Магу сказаць, што сам маю даволі вялікі досвед розных прафесій — такі, што хутка скончыцца працоўная кніжка. Па спецыяльнасці я юрыст міжнароднага права. А рэцэпту самарэалізацыі няма. Мне падаецца, што жыццё само рана ці позна вынясе на патрэбную «хвалю эфіру».
— Нядаўна выйшаў трэці студыйны альбом Akute. Якія далейшыя планы? Ці можаце ўжо зараз нечым заінтрыгаваць, здзівіць ці парадаваць сваіх паклоннікаў?
— Мы плануем зняць яшчэ некалькі кліпаў на свае песні і прыступіць да працы над наступным альбомам. Чаму не? А таксама, зразумела, канцэрты, канцэрты, канцэрты…
— «Мне хацелася б дабіцца таго, каб Akute ўспрымаўся як частка сусветнай і мастацкайкультуры» — такую надзею Вы выказвалі ва ўжо адносна далёкім 2009 годзе. Раман, ці можаце сказаць, што за 5 гадоў гурт змог наблізіцца да гэтай мэты ці хаця б намацаць патрэбны шлях, які б змог да яе прывесці?
— У гурта даволі сур’ёзны фідбэк і гісторыя. Мы гралі з сусветнымі зоркамі і мясцовымі легендамі. Мы, нарэшце, запісалі трэці альбом і лічым яго першым, які сапраўды атрымаўся. I, паверце, мы не збіраемся спыняцца.
— 3 якім дэвізам ідзе па жыцці гурт Akute?
— Рабі тое, што падабаецца!
— Дзякуй за размову! Поспехаў вам у творчай працы!